"คนจน" เป็นเงื่อนไข! ไม่ใช่ผลกระทบการพัฒ​นา

คนจนไม่อาจมองในมิติเดียวเพราะใครๆก็เป็นคนจนได้ความจนจึงเท่ากับการเข้าไม่ถึงทรัพยากรคือความเปราะบาง​ ไม่อาจเหมารวมว่าคนจนคือผลกระทบจากการพัฒนาจะอาจเป็นเงื่อนไขในการพัฒนา

ผศ.ดร.พิชญ์​ พงษ์​สวัสดิ์​ จุฬา​ลงกรณ์​มหาวิทยาลัย​ หนึ่งในผู้ทรงคุณวุฒิ​ให้ความเห็นในงานวิจัย​ กล่าว​ว่า​ คนจนคืออะไรยังไม่เห็นในงานวิจัย​ แต่ดูเหมือนว่าจะจัดคนจนในรูปแบบของพื้นที่อยู่อาศัย จึงควรต้องมีการนิยามให้ชัดในงานวิจัยซึ่งน่าจะยากเหมือนกัน​ เพราะว่าคนจนแตกต่างกันมาก

อีกหัวข้อหนึ่งที่ควรจะทำเพิ่มก็คือการก่ออาชญากรรมในชุมชน อาจเป็นสาเหตุให้ต้องถูกไล่รื้อจริงหรือไม่​ ยกตัวอย่างเหตุผลของการรื้อป้อมมหากาฬ​ เพราะอ้างเรื่องของการก่ออาชญากรรม​ ปัญหา​ยาเสพติด ในงานวิจัยนี้จะเห็นได้ชัดว่าพูดถึงเรื่องคนจนเป็นเรื่องโรแมนติกเหมือนเขียนนิยายใช้ภาษาสวยงาม​ เรามีเราจำเป็นจะต้องมีท่าทีพิเศษเพื่อกล่าวถึงคนจนเพื่อให้เกิดการยอมรับหรือไม่​ 

"อันที่จริงทุกคนมีมิติของความเปราะบางโครงการบางโครงการก็ทำให้คนจนไปได้เลยหรือวิกฤตโควิดเข้ามา​ ก็ทำให้หลายคนจนลงไป​ ความยากจนไม่จำเป็นต้องอยู่ในสลัม​ แต่คือความเปราะบางที่เข้าไม่ถึงทรัพยากร" 

ข้อค้นพบว่า​ คนจนหาพื้นที่ในเมืองได้ง่ายเพื่อลดต้นทุน​ เป็นข้อค้นพบที่แหลมคมแต่ก็เป็นเรื่องอันตราย​ เพราะอีกแง่หนึ่งคนจนก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะอยู่ตรงนั้น​ ในความเป็นเจ้าของที่ของคนรวยที่ถูกรุกที่​ เรื่องความยุติธรรมจึงมีหลายเวอร์ชั่น

อีกคำถามที่อยากรู้คือ คนจนที่ลงไปสำรวจเขาเรียกตัวเองว่าคนจนหรือไม่​ และอยากดูต่อว่าที่ว่าคนจนมีเงินเพิ่มขึ้น​ เขามีหนี้สินซับซ้อนขึ้นตามไปด้วยหรือไม่​ เพราะมันมีทฤษฎีเรื่องเงินไหลกลับเข้าทุนนิยม​ 

คนจนก็ถือว่าเป็นลูกค้าในระบบทุนนิยมด้วยเหมือนกันการที่เขามีเงินจ่ายเพิ่มมากขึ้นก็ทำให้ เงินไหลกลับเข้าไปสู่ทุนใหญ่​ เหมือนอย่างบัตรสวัสดิการแห่งรัฐ 

"เราอาจจะไม่สามารถมองคนจนในมิติเดียวว่า​ ได้รับผลกระทบจากการพัฒนา​ เพราะการพัฒนาเป็นเพียงส่วนหนึ่งเท่านั้น​ จริงๆคนจนเป็นเหตุของการพัฒนา​ ไม่ใช่เพียงแค่ผลกระทบของการพัฒนา​ แต่คนจนเป็นเงื่อนไขของการพัฒนาด้วย"